Solidarność i Niezawisłość

Eugeniusz Stasiecki ps. Piotr, Poleski, Piotr Pomian (ur. 19 lutego 1913 w Radomiu, zginął 16 sierpnia 1944 w Warszawie) – nauczyciel, harcmistrz, szef Głównej Kwatery Szarych Szeregów „Pasieki” (1943–1944), zastępca naczelnika Szarych Szeregów (1944), jeden z najwybitniejszych instruktorów harcerskich czasów wojny, kapitan AK, poległ w Powstaniu Warszawskim walcząc w harcerskim batalionie „Zośka”.
Od 1927 r. uczył się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Radomiu i tam w maju 1932 r. otrzymał dyplom nauczyciela publicznych szkół powszechnych. Od 1933 r. uczył w Szkole Powszechnej w Cykarzewie pod Częstochową, a po ukończeniu Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy przy 24 pp w Łucku (wrzesień 1934–październik 1935) w Szkole Powszechnej nr 21 w Częstochowie.
Założył Drużynę Harcerzy w Cykarzewie, zaś w Częstochowie prowadził Drużynę Harcerzy i był instruktorem w hufcu częstochowskim. Od 1937 r. komendant I Hufca Męskiego w Częstochowie.
W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika rezerwy w składzie 74 pułku piechoty 7 Dywizji Piechoty.
W czasie okupacji niemieckiej nadal pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 21 w Częstochowie, a od listopada 1939 r. był jej kierownikiem. Kiedy w kwietniu 1941 r. otrzymał od władz niemieckich zakaz pracy w szkolnictwie, krótko pracował jako robotnik w hucie „Stradom”.
Jesienią 1941 r. ściągnięty przez Naczelnika Szarych Szeregów hm. Floriana Marciniaka przybył do Warszawy. Początkowo był wizytatorem, a od stycznia 1943 r. szefem Głównej Kwatery Szarych Szeregów „Pasieki”, pod pseudonimem „Piotr Pomian”. W okresie październik 1943–marzec 1944 kierował także III kursem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Szarych Szeregów „Agricola” w stopniu porucznika rezerwy.
Członek ścisłej 6-osobowej Głównej Kwatery Harcerzy od jesieni 1943 r., w czerwcu 1944 r. został zastępcą naczelnika Szarych Szeregów „Orszy”.

Bolesław Wojciech Omyła ps. Wojtek (ur. 6 stycznia 1924 r. w Warszawie, zginął 8 sierpnia 1944 w Warszawie) – sierżant, uczestnik Powstania Warszawskiego jako żołnierz II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.
Syn Antoniego, zawodowego żołnierza i Zofii. Dzieciństwo spędził w Modlinie, gdzie jego ojciec był instruktorem w Centrum Wyszkolenia Saperów. W 1930 r. podjął naukę w Szkole Powszechnej im. Józefa Piłsudskiego. Cztery lata później został harcerzem 68. Męskiej Modlińskiej Drużyny im. Tadeusza Kościuszki. Od 1937 r. uczeń Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego Koła Rodziny Wojskowej.
Od połowy września 1939 r. przebywał w Kowlu, stamtąd dostał się do Warszawy, a następnie wraz z rodziną znalazł się w Częstochowie. 7 lutego 1943 r. został zaprzysiężony w Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów, wprowadzony przez swojego przyjaciela Tadeusza Milewskiego.
Tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego przyjechał do Warszawy z Częstochowy. Walczył w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. W Powstaniu uczestniczył m.in. w zwycięskich dla strony polskiej walkach o zdobycie obozu „Gęsiówka”. Poległ 8. dnia Powstania podczas walk na terenie cmentarza ewangelickiego na Woli. Miał 20 lat. Pochowany wraz z plutonowym Antonim Tropaczyńskim w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.